بیمه سایبری چیست؟

بیمه سایبری (بیمه اینترنتی) محصولی است که به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد تا خطر فعالیت‌های جرم سایبری مانند حملات سایبری و نقض‌های داده را کاهش دهند. این بیمه سازمان‌ها را از هزینه‌های تهدیدهای مبتنی بر اینترنت که بر زیرساخت‌های فناوری اطلاعات، حکمرانی اطلاعات و بیمه‌نامه‌های اطلاعاتی تأثیر می‌گذارد، که معمولاً تحت پوشش بیمه‌نامه‌های مسئولیت تجاری و محصولات بیمه سنتی نیستند، محافظت می‌کند.  

پوشش بیمه سایبری به همین شکل عمل می‌کند که کسب‌وکارها بیمه‌ای علیه خطرات فیزیکی و بلایای طبیعی خریداری می‌کنند. این بیمه خساراتی را که یک بنگاه ممکن است در پی یک حمله سایبری متحمل شود، پوشش می‌دهد.  

چرا بیمه سایبری مهم است؟  

بیمه سایبری به طور فزاینده‌ای برای تمامی شرکت‌ها ضروری است زیرا خطر حملات سایبری علیه برنامه‌ها، دستگاه‌ها، شبکه‌ها و کاربران در حال افزایش است. این به این دلیل است که آسیب، از دست دادن یا سرقت داده‌ها می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر یک کسب‌وکار بگذارد، از از دست دادن مشتریان گرفته تا کاهش شهرت و درآمد.  

بنگاه‌ها همچنین ممکن است در قبال خسارت‌های ناشی از از دست دادن یا سرقت داده‌های شخص ثالث مسئول باشند. یک بیمه‌نامه بیمه سایبری می‌تواند بنگاه را در برابر رویدادهای سایبری، از جمله اعمال تروریسم سایبری محافظت کرده و به بهبود حوادث امنیتی کمک کند.  

به عنوان مثال، هکرها در سال ۲۰۱۱ به شبکه پلی‌استیشن سونی نفوذ کردند و داده‌های ۷۷ میلیون کاربر را فاش کردند. این حمله همچنین مانع از دسترسی کاربران شبکه پلی‌استیشن به سرویس برای ۲۳ روز شد. سونی هزینه‌هایی بالغ بر ۱۷۱ میلیون دلار را متحمل شد که می‌توانست توسط بیمه سایبری پوشش داده شود. با این حال، این شرکت بیمه‌ای نداشت، بنابراین مجبور شد تمام هزینه‌های خسارت سایبری را خود پرداخت کند.

بیمه سایبری  چگونه کار می‌کند؟

فرایند بیمه سایبری به شیوه‌ای مشابه سایر اشکال بیمه کار می‌کند. بیمه‌نامه‌ها توسط بسیاری از تأمین‌کنندگان که سایر اشکال بیمه کسب و کار را ارائه می‌دهند، مانند بیمه خطاها و اشتباهات، بیمه مسئولیت و بیمه املاک، فروخته می‌شوند. بیمه‌نامه‌های بیمه سایبری معمولاً شامل پوشش‌های طرف اول است، به این معنی که خساراتی که به‌طور مستقیم بر یک سازمان تأثیر می‌گذارد و پوشش‌های طرف سوم، به این معنی که خساراتی که سازمان‌های دیگر به دلیل داشتن رابطه تجاری با سازمان متأثر متحمل می‌شوند، می‌باشد.

یک بیمه‌نامه بیمه سایبری به یک سازمان کمک می‌کند تا هرگونه خسارت مالی که ممکن است در صورت حمله سایبری یا نشت داده‌ها متحمل شود، پرداخت کند. همچنین به آن‌ها کمک می‌کند تا هرگونه هزینه‌های مربوط به فرایند بهبودی، مانند پرداخت برای تحقیقات، ارتباطات بحران، خدمات حقوقی و بازپرداخت به مشتریان را پوشش دهند.

بیمه سایبری چه خطراتی را پوشش می‌دهد؟

بیمه برای امنیت سایبری معمولاً شامل پوشش‌های طرف اول برای خسارات متحمل شده به دلیل تخریب داده‌ها، هک، اخاذی داده‌ها و سرقت داده‌ها می‌باشد. بیمه‌نامه‌ها ممکن است همچنین پوشش هزینه‌های قانونی و هزینه‌های مرتبط را فراهم کنند. اگرچه بیمه‌نامه‌ها ممکن است بر اساس تأمین‌کننده و طرح متفاوت باشند، اما زمینه‌های اصلی که بیمه سایبری پوشش می‌دهد شامل موارد زیر است:

اعلام مشتریان: سازمان‌ها معمولاً ملزم به اطلاع‌رسانی به مشتریان خود در مورد نشت داده‌ها هستند، به‌ویژه اگر شامل از دست دادن یا سرقت اطلاعات شناسایی شخصی (PII) باشد. بیمه سایبری معمولاً به کسب‌وکارها کمک می‌کند تا هزینه‌های این فرایند را پوشش دهند.

بازگردانی هویت‌های شخصی: پوشش بیمه سایبری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا هویت‌های شخصی مشتریان متأثر خود را بازگردانی کنند.

نشت داده‌ها: حوادثی که در آن اطلاعات شخصی سرقت یا بدون مجوز مناسب دسترسی پیدا می‌شود.

بازیابی داده‌ها: یک بیمه‌نامه بیمه مسئولیت سایبری معمولاً به کسب‌وکارها امکان پرداخت برای بازیابی هر داده‌ای که توسط یک حمله درگیر شده است را می‌دهد.

تعمیر صدمات سیستمی: هزینه تعمیر سیستم‌های کامپیوتری که بر اثر حمله سایبری آسیب دیده‌اند نیز تحت پوشش یک بیمه‌نامه بیمه سایبری خواهد بود.

تقاضای باج: حملات باج‌افزاری اغلب باعث می‌شوند که حمله‌کنندگان از قربانیان خود هزینه‌ای برای باز کردن یا بازیابی داده‌های درگیر شده درخواست کنند. پوشش بیمه سایبری می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا هزینه‌های برآورده‌سازی چنین درخواست‌های اخاذانه‌ای را پوشش دهند، اگرچه برخی از دستگاه‌های دولتی توصیه می‌کنند که از پرداخت باج‌ها خودداری شود، چراکه این کار تنها به سودآور شدن این حملات برای مجرمان می‌انجامد.

بهبودی حمله: یک بیمه‌نامه بیمه سایبری به یک سازمان کمک می‌کند تا هزینه‌های حقوقی ناشی از نقض قوانین و بیمه‌نامه‌های مختلف حریم خصوصی را پرداخت کند. همچنین به آن‌ها کمک می‌کند تا از کارشناسان امنیتی یا دادستانی رایانه‌ای استخدام کنند که به آن‌ها در بهبود حمله یا بازیابی داده‌های درگیر شده کمک کنند.

مسئولیت برای خسارات متحمل شده توسط شرکای تجاری با دسترسی به داده‌های تجاری.

خطرات سایبری مستثنی از پوشش بیمه سایبری

یک بیمه‌نامه بیمه سایبری معمولاً مسائلی را که قابل پیشگیری یا ناشی از خطای انسانی یا سهل‌انگاری بودند، مستثنی می‌کند، مانند:

فرایندهای امنیتی ضعیف: اگر حمله‌ای به دلیل مدیریتی نادرست یا فرایندهای امنیتی ناکارآمد در یک سازمان رخ دهد.

نشت‌های قبلی: نشت‌ها یا حوادثی که قبل از خرید بیمه‌نامه توسط یک سازمان رخ داده‌اند.

خطای انسانی: هر حمله سایبری ناشی از خطای انسانی توسط کارکنان یک سازمان.

حملات داخلی: از دست دادن یا سرقت داده‌ها به دلیل یک حمله داخلی، به این معنی که یک کارمند مسئول این حادثه بوده است.

آسیب‌پذیری‌های قبلی: اگر یک سازمان به دلیل عدم رسیدگی یا اصلاح یک آسیب‌پذیری که قبلاً شناخته شده بود، دچار نشت داده‌ها شود.

بهبودهای سیستم فناوری: هرگونه هزینه مرتبط با بهبود سیستم‌های فناوری، مانند تقویت برنامه‌ها و شبکه‌ها.

آیا بیمه سایبری به معنای دفاع سایبری است؟

بیمه سایبری نباید به‌عنوان جایگزینی برای مدیریت مؤثر و قوی ریسک سایبری در نظر گرفته شود. همه شرکت‌ها باید بیمه سایبری خریداری کنند اما باید فقط آن را برای کاهش آسیب‌های ناشی از یک حمله سایبری بالقوه مد نظر قرار دهند.بیمه‌نامه بیمه سایبری آنها باید با فرآیندها و فناوری‌های امنیتی که به عنوان بخشی از برنامه مدیریت ریسک خود پیاده‌سازی می‌کنند، تکمیل شود.

تأمین‌کنندگان بیمه سایبری در فرآیند صدور یک بیمه‌نامه، وضعیت امنیت سایبری یک سازمان را تحلیل می‌کنند. داشتن وضعیت امنیتی قوی به یک شرکت اجازه می‌دهد تا پوشش بهتری را بدست آورد. در مقابل، وضعیت امنیتی ضعیف باعث می‌شود که برای یک بیمه‌گر درک رویکرد آنها دشوارتر شود و منجر به خرید بیمه ناکارآمد گردد.

علاوه بر این، عدم سرمایه‌گذاری در راه‌حل‌های امنیت سایبری مناسب یا مؤثر می‌تواند منجر به عدم صلاحیت شرکت‌ها برای دریافت بیمه سایبری یا پرداخت هزینه بیشتر برای آن شود.

چگونه می‌توان بیمه‌نامه بیمه سایبری مناسب را انتخاب کرد؟

قیمت‌گذاری ریسک سایبری معمولاً به درآمد یک سازمان و صنعتی که در آن فعالیت می‌کند، وابسته است. برای واجد شرایط بودن، احتمالاً نیاز خواهند داشت تا به یک بیمه‌گر اجازه دهند تا یک ممیزی امنیتی انجام دهد یا مستندات مربوطه را با استفاده از یک ابزار ارزیابی تأیید شده فراهم کنند. اطلاعات جمع‌آوری شده از یک ممیزی راهنمای نوع بیمه‌ای است که تأمین‌کننده می‌تواند ارائه دهد و هزینه هر حق بیمه را تعیین می‌کند.

بیمه‌نامه‌ها غالباً بین تأمین‌کنندگان مختلف متفاوت هستند. بنابراین، بهتر است که هر جزئیات را به دقت بررسی کنید تا اطمینان حاصل شود که حمایت‌ها و مقررات مورد نیاز توسط بیمه‌نامه پیشنهادی پوشش داده شده‌اند. همچنین، بیمه‌نامه باید حفاظت در برابر خطرات سایبری شناخته شده و در حال ظهور را فراهم کند.

سه مرحله برای کاهش ریسک سایبری

ریسک سایبری یک نگرانی جدی برای شرکت‌ها در هر اندازی و در تمام صنایع است. سازمان‌ها باید اقدامات قاطعانه‌ای برای تقویت دفاع سایبری خود و مدیریت ریسک سایبری خود از طریق ترکیبی از بیمه سایبری، دستگاه‌های ایمن، تخصص در زمینه و فناوری انجام دهند.

گام ۱—ارزیابی: اولین گام در کاهش ریسک سایبری، ارزیابی آمادگی سایبری با یک سازمان خدمات حرفه‌ای معتبر است. این فرآیند شامل انجام یک ممیزی امنیتی قبل از ارائه بیمه سایبری مناسب است.

گام ۲—اجرا: گام بعدی اجرای فناوری‌ای است که المان‌هایی را که یک سازمان قصد دارد برای آنها بیمه سایبری بگیرد، محافظت می‌کند. این می‌تواند شامل یک راه‌حل ضد بدافزار برای محافظت از شرکت در برابر تهدید نرم‌افزارهای مخرب باشد.

گام ۳—بیمه: دو گام اول به یک سازمان امکان می‌دهد تا ثابت کند که فرآیندها و فناوری‌های لازم را برای واجد شرایط شدن برای بیمه سایبری از یک تأمین‌کننده در اختیار دارد.